ادب هندى
| ||||
|---|---|---|---|---|
تعديل  |
||||
الادب الهندى المكتوب ما ظهرش باللغات المحليه فى الهند الا فى القرن الستاشر. من أهم اسباب تدوين الادب الهندى كانت رغبة علما الهندوسيه نشر الادب السنسكريتى لمواجهة الثقافات الغريبه الوارده ع الهند ، فدونو الاعمال الكلاسيكيه زى الرامايانا على شكل شعر.
الادب الفارسى كان مصدر الهام لكتاب اللغه الاورديه ، و لما انتشرت المدارس اللى بتدرس باللغات المحليه ازدهر النثر الشعبى و ظهرت الطباعه فى الهند. اللى اتزعم الحركه دى كانو ادبا اللغه البنغاليه و بعدين دخل الادب الاجنبى و بالخصوص الانجليزى لكن اخضعوه لقوالب هنديه و موضوعات محليه اصليه. الهند دلوقتى فيها ادب بلغتها و ادب بالانجليزى و بعد ما انفصلت باكستان عن الهند بقى ليها هى كمان ادب بالاوردى و الانجليزى.
من اشهر ادبا الهند فى القرنين التسعتاشر و العشرين رابندرانات طاجور و غاندى و نهرو و تناريان و جوس و غيرهم. طاجور اخد جايزة نوبل فى الادب سنة 1913 و كان اول اديب من الشرق ينالها.