جلال الدين الرومى
من ويكيبيديا، الموسوعه الحره
جلال الدين الرومى هو محمد بن محمد بن حسين بهاء الدين البلخى (1207 - 1273) اديب و فقيه ومنظِّر و قانونى صوفى. اصوله فارسيه و تعرف بالرومى كونه قضى حياته فى الأناضول ( بلاد الروم ) عند الروم السلاجقه ( تركيا الحاليه ).
صاحبه المقرب و استاذه الروحى كان الشاعر الفارسى شمس التبريزى اللى عاش معه اربعين سنه فى بيت واحد فى قونيا عاصمة السلاجقه فى الأناضول.
ولد جلال الدين الرومى فى منطقة بلخ فى خراسان ( حالياً فى أفغانستان ) فى 30 سبتمبر 1207م.و توفى سنة 1273 فى قونيا.
بعد وفاته اسس أتباعه و ابنه سلطان ولد " الطريقه المولويه " الصوفيه و التي اشتهرت بدراويشها و رقصهم الروحانى الدوارى (المولوى) على انغام موسيقيه و اشعار كتبها جلال الدين الرومى.
اعماله[تعديل]
شعره
- المثنوى: قصائد بالفارسى والذي يسميه الصوفيين الكتاب المقدس الفارسى , ويعتبر من أهم الكتب الصوفيه الشعريه.
- الديوان الكبير او ديوان شمس التبريزى والذي كتبه فى ذكرى وفاة صاحبه و ملهمه فى طريق التصوف و الشعر.
- الرباعيات: 3318 بيت.
نثره
- كتاب فيه ما فيه: كتاب يحتوى على 71 محاضره للرومي.
- المجالس السبعة: تجميع لمواعظ و محاضرات الرومى.
- الرسائل: رسائل كتبها بالفارسى لمريديه و معارفه و رجال الدوله .
اقطاب الصوفيه الاربعه[تعديل]
شوف كمان[تعديل]
