الفرق بين النسختين بتاع: «مجمع خلقدونيا»
ص تزويد قوالب توماتيكى و/او تظبيط عن طريق اوب (12009) |
لا ملخص تعديل |
||
| سطر 1: | سطر 1: | ||
{{ Infobox person| |
|||
image=Fourth ecumenical council of chalcedon - 1876.jpg| |
|||
caption=''Fourth Ecumenical Council of Chalcedon'', 1876 painting by [[Vasily Surikov]]| |
|||
council_name=Council of Chalcedon| |
|||
council_date=AD 451| |
|||
accepted_by=[[Roman Catholics]], [[Old Catholics]], [[Eastern Orthodox]], [[Anglicans]], [[Lutherans]] and most other [[Protestants]]| |
|||
previous=[[Council of Ephesus]]| |
|||
next=[[Second Council of Constantinople]]| |
|||
convoked_by=Emperor [[Marcian]]| |
|||
presided_by=[[Anatolius of Constantinople|Anatolius]], [[Patriarch of Constantinople]]; A board of government officials and senators, led by the patrician [[Anatolius (consul 440)|Anatolius]]| |
|||
attendance=Approx. 520| |
|||
topics=the judgments issued at the [[Second Council of Ephesus]] in 449, the alleged offences of Bishop Dioscorus of Alexandria, the definition of the Godhead and manhood of Christ, many disputes involving particular bishops and sees| |
|||
documents=[[Chalcedonian Creed]], 28 canons}} |
|||
[[File:Council Trent.jpg|thumb|250px| رسم لمجمع مسكونى.]] |
[[File:Council Trent.jpg|thumb|250px| رسم لمجمع مسكونى.]] |
||
'''مجمع خلقدونيا''' ، او '''مجمع خلقدونيه''' ، او '''المجمع المسكونى الرابع''' ( بال[[يونانى]]: Σύνοδος της Χαλκηδόνας ، بال[[لاتينى]]: Concilium Chalcedonense ). هو مجمع مسيحى انعقد فى كنيسة آيايوفميا فى خلقدونيا فى الجزء الأسيوى من [[بيزنطه]] من 8 اكتوبر ل 1 نوفمبر 451. بيعتبر المجمع ده من أهم المجامع [[المسيحيه]] اللى اتعملت فى ال[[تاريخ]] حيث ان نتيجته كان انفصال [[الكنيسه القبطيه المصريه]] عن الكنيسه البيزنطيه ( اليونانيه ) و [[الكنيسه الكاتوليكيه]] ( اللاتينيه ) بعد تحالف الكنيسه البيزنطيه و الكنيسه الكاتوليكيه ضد الكنيسه المصريه و اتهامها بالهرطقه و الإنشقاق ، فقامت [[اضطهاد بولكيريا و ماركيانوس|حركة اضطهاد فظيع]] شنها [[البيزنطيين]] المحتلين لمصر و اللى بقو اتباع [[ملكانيه|المذهب الملكانى]] ( يعنى اتباع ملك بيزنطه ) ضد المسيحيين فى مصر اللى اتسمو [[يعاقبه]] <ref>روفيله 27-29</ref><ref>منسى يوحنا، 258-259 و 263 و 274-275 و 286 و 288</ref><ref>Iris Habib el Masri, p.4-6</ref><ref>Aziz Surial, Coptic contribution , p.12</ref><ref>عزيز سوريال 20 و 74-75 و 87 و 97-98</ref><ref name="حسين فوزى، 159-160 و 162">حسين فوزى، 159-160 و 162</ref><ref>Toynbee, p.338 and 345</ref>. |
'''مجمع خلقدونيا''' ، او '''مجمع خلقدونيه''' ، او '''المجمع المسكونى الرابع''' ( بال[[يونانى]]: Σύνοδος της Χαλκηδόνας ، بال[[لاتينى]]: Concilium Chalcedonense ). هو مجمع مسيحى انعقد فى كنيسة آيايوفميا فى خلقدونيا فى الجزء الأسيوى من [[بيزنطه]] من 8 اكتوبر ل 1 نوفمبر 451. بيعتبر المجمع ده من أهم المجامع [[المسيحيه]] اللى اتعملت فى ال[[تاريخ]] حيث ان نتيجته كان انفصال [[الكنيسه القبطيه المصريه]] عن الكنيسه البيزنطيه ( اليونانيه ) و [[الكنيسه الكاتوليكيه]] ( اللاتينيه ) بعد تحالف الكنيسه البيزنطيه و الكنيسه الكاتوليكيه ضد الكنيسه المصريه و اتهامها بالهرطقه و الإنشقاق ، فقامت [[اضطهاد بولكيريا و ماركيانوس|حركة اضطهاد فظيع]] شنها [[البيزنطيين]] المحتلين لمصر و اللى بقو اتباع [[ملكانيه|المذهب الملكانى]] ( يعنى اتباع ملك بيزنطه ) ضد المسيحيين فى مصر اللى اتسمو [[يعاقبه]] <ref>روفيله 27-29</ref><ref>منسى يوحنا، 258-259 و 263 و 274-275 و 286 و 288</ref><ref>Iris Habib el Masri, p.4-6</ref><ref>Aziz Surial, Coptic contribution , p.12</ref><ref>عزيز سوريال 20 و 74-75 و 87 و 97-98</ref><ref name="حسين فوزى، 159-160 و 162">حسين فوزى، 159-160 و 162</ref><ref>Toynbee, p.338 and 345</ref>. |
||
تعديلات من 19:31، 4 ديسمبر 2016
مجمع خلقدونيا | |
|---|---|
 Fourth Ecumenical Council of Chalcedon, 1876 painting by Vasily Surikov |
مجمع خلقدونيا ، او مجمع خلقدونيه ، او المجمع المسكونى الرابع ( باليونانى: Σύνοδος της Χαλκηδόνας ، باللاتينى: Concilium Chalcedonense ). هو مجمع مسيحى انعقد فى كنيسة آيايوفميا فى خلقدونيا فى الجزء الأسيوى من بيزنطه من 8 اكتوبر ل 1 نوفمبر 451. بيعتبر المجمع ده من أهم المجامع المسيحيه اللى اتعملت فى التاريخ حيث ان نتيجته كان انفصال الكنيسه القبطيه المصريه عن الكنيسه البيزنطيه ( اليونانيه ) و الكنيسه الكاتوليكيه ( اللاتينيه ) بعد تحالف الكنيسه البيزنطيه و الكنيسه الكاتوليكيه ضد الكنيسه المصريه و اتهامها بالهرطقه و الإنشقاق ، فقامت حركة اضطهاد فظيع شنها البيزنطيين المحتلين لمصر و اللى بقو اتباع المذهب الملكانى ( يعنى اتباع ملك بيزنطه ) ضد المسيحيين فى مصر اللى اتسمو يعاقبه [1][2][3][4][5][6][7].
الخلفيه
استمر كفاح المصريين ضد الغزاه المحتلين الرومان و البيزنطيين. بعد اعتناق أمبراطرة روما و بيزنطه المسيحيه ما اتغيرش حاجه فى الوضع ، و فضل المصريين كارهين لحكم الامبراطور البيزنطى. لما اتوجه البيزنطيين للمذهب الأريوسى قامت فى مصر حركه ضد الأريوسيه ، و لما نادى المسيحيين البيزنطيين بإزدواج طبيعة المسيح ، الكنيسه المصريه أعلنت تمسكها بعقيدة طبيعة المسيح الواحده ( المونوفيزيه ). آريوس و هو راجل دين من اسكندريه كان أنكر على المسيح انه يكون من طبيعة الآب لكن ما انكرش ألوهية المسيح ، لكن كنيسة اسكندريه عارضت افكار آريوس و قالت ان المسيح مافيهوش أى طبيعه بشريه و اتمسكت بعقيدة طبيعة المسيح الواحده ، و هى الطبيعه الإلاهيه ، و ده كان ضد عقيدة الكنيسه البيزنطيه اللى بتؤمن بإن للمسيح طبيعتين ، واحده بشريه و التانيه إلاهيه. ده كان أس الخلافات و المشاحنات مابين الكنيسه المصريه و الكنيسه البيزنطيه. المصريين المسيحيين كانو ضد الحكم البيزنطى اللى بيحتل مصر و كانو بيعتزو بشخصيتهم و شخصية كرازتهم المرقسيه ، و ماكانوش عايزين ان كنيسة اسكندريه تتراجع للصف التانى ورا بيزنطه و كنيستها اللى هى فى الواقع احدث من الكنيسه المصريه.
فى سنة 325 شارك اثناسيوس اللى كان وقتها لسه شماس و سكرتير البابا الكسندروس الاول فى مجمع نيقيا الاول لمناقشة المذهب اللى روج ليه آريوس بخصوص طبيعة المسيح ، و قدر ببلاغته و بتأييد الرهبان و الصبوات انه يقنع المجتمعين بوجهة نظر الكنيسه القبطيه و رجع مصر منتصر ، لكن ده ما منعش استمرار اضطهاد البيزنطيين للأقباط ، و من الحوادث الشنيعه اللى حصلت سنة 356 فى عهد أثناسيوس اللى فى الغضون دى بقى بابا الكنيسه القبطيه ، كان إقتحام العسكر البيزنطى لكنيسة العدرا فى اسكندريه وقت المغربيه بالسيوف و الحراب و اثناسيوس بيصلى بالناس صلاة الغروب و ارتكبوا مدبحه شنيعه بين المصليين اللى اتقتلت منهم اعداد كبيره جوه الكنيسه و براها حيث ان العسكر البيزنطى اتعقب اللى قدروا يهربوا. اثناسيوس اللى دافع بكل قوه عن الكنيسه القبطيه و القوميه المصريه نفاه البيزنطيين خمس مرات.
و فى 431 انتصرت الكنيسه المصريه انتصار تانى فى افسوس لما قدرت تخلى المجمع يطلع قرار ضد نسطوريوس Nestorius بطريرك القسطنطينيه اللى ضاف للمسيح عنصر بشرى و رفض فكرة كون العدرا مريم " ام الرب ". و فى مجمع تانى فى افسوس سنة 449 الكنيسه المصريه راحت ابعد من كده لما اتمسكت و ضغطت لإقرار مذهبها المونوفيزيتى اللى بيقول ان المسيح له طبيعه واحده و هى طبيعه إلاهيه [8].
فى الغضون دى البطريرك اللاتينى القاعد على كرسى الأسقفيه كخليفه لبطرس الرسول فى روما كان هو كمان بيتطلع لزعامة المسيحيه و كانت كنيسته شايفه ان الكنيسه البيزنطيه اخطر عليها من كنيسة اسكندريه اكمن كنيسة بيزنطه كانت تحت الامبراطور البيزنطى نفسه. الكنيسه المصريه كانت مستفيده من تنافس الكنيسه البيزنطيه و الكنيسه الكاتوليكيه لإنه كان عامل توازن محافظ على وضعها. لكن الوضع ده مادامش كتير بعد ماحس ديوسقوروس الاول بابا كنيسة اسكندريه بإن علاقة الامبراطور البيزنطى ببابا الكنسيه الكاتوليكيه بقت كويسه و انهم بقو حلفا.
فى الظروف دى انعقد مجمع خلقدونيا سنة 451 بإيعاز من بابا الكاتوليك ليو الاول Pope Leo I لمناقشة موضوع مونوفيزية المسيح اللى اتاخد بيه سنة 449 فى افسوس بضغط من الكنيسه المصريه ، و راح البطريرك المصرى ديوسقوروس و معاه رهبانه و " الباربولانى " [9] بتوعه للمشاركه فى المجمع رغم ان اعوانه حذروه من الروحان و طلبو منه عصيان امر الامبراطور بالروحان لخلقدونيا. و فى خلقدونيا لقى ديوسقوروس الكنيسه الكاتوليكيه بزعامة البابا ليو الاول و الكنيسه البيزنطية بزعامة الامبراطور مركيانوس Marcianus متحدين و متحالفين سوا ضده لسحق الكنيسه المصريه [6].
انعقاد المجمع
فى 8 اكتوبر 451 بدأ انعقاد مجمع خلقدونيا فى كنيسة آيايوفميا St Euphemia فى مدينة خلقدونيا فى الجزء الأسيوى من الامبراطوريه البيزنطيه قدام مدينة قسطنطينيه. البابا ليو كان فى الأصل عايز إن المجمع ينعقد فى ايطاليا لكن الامبراطور مركيانوس قرر انه يعقده فى نيقيا ، لكن فى اخر لحظه اتقرر عمل المجمع فى خلقدونيا بدل نيقيا بسبب هجمات قبايل الهون. البابا ليو ماحضرش المجمع بنفسه زى ماكان طلب منه مركيانوس لكن بعت وفد بيمثله. عدد المشاركين كان كبير و وصل عدد الأساقفه اللى شاركو فيه لأكتر من 600 أسقف.
بناء على طلب الامبراطور مركيانوس بدأ المجمع طوالى يناقش موضوع مونوفيزية المسيح اللى اقره مجمع افسوس التانى سنة 449 بناء على ضغوط الكنيسه المصريه ، و هو المجمع اللى سماه بابا روما " مجمع الحراميه Latrocinium ". مندوب الكنيسه الكاتوليكيه باشاسينوس Paschasinus رفض انه يدى مكان لديوسقوروس بطريرك الكنيسه المصريه و نتيجه لكده اضطر ديوسقوروس انه يقعد فى مكان منزوى فى الكنيسه. و فى اجتماع تانى يوم اتقرا كتاب البابا ليو ( Tomus ) و هتف المؤدين هتافات بتقول " بطرس هو اللى بيقول عن طريق ليو. ده اللى كلنا بنؤمن بيه. دى عقيدة الحواريين. ليو و كيرلس بيعلم نفس الحاجه". و استمرت محاكمة ديوسقوروس لكن ديوسقوروس رفض المثول قدام هيئة المحاكمه. فيه قصه بتقول انهم لما حاولو يجبرو ديوسقوروس على الموافقه على مذهب الامبراطور قالهم ان الملك شغلته هى تدبير مملكته مش المواضيع الدقيقه دى و ان الأجدر بيه انه يسيب المواضيع دى للكهنه فردت عليه الامبراطوره بولكيريا بإن فى أيام أمها كان فيه راجل راسه ناشفه زيه كده و انتهى بإنهم حرموه و نفوه ( كان قصدها يوحنا فم الدهب ) ففكرها ديوسقوروس بمصير امها فراحت لكماه فى وشه فوقعت له ضرسين و بعد كده اتلمو عليه ونتفوله شعر دقنه. كده أو كده، تمت إدانة ديوسقوروس و اتسحبت منه كل ألقابه و امتيازاته لكن ماعاقبهوش بحرمان كنسى ، و اتطلب من الكل التوقيع على كتاب تعاليم البابا ليو لكن الاساقفه المصريين رفضو. و بعد مشاورات و تعديلات و مناقشات عنيفه و تهديدات بإنسحاب المندوبين الكاتوليك لعمل مجمع بداله فى الغرب ، اجبر الاساقفه اللى شاركو فى مجمع افسيوس التانى على التوقيع على قرارات خلقدونيا ، و وافقت الاغلبيه على التعريف الكاتوليكى لطبيعة المسيح المزدوجه مجتمعه فى جسد واحد ، و انتهى المجمع بإصدار قرار بإن " المسيح و الآب من طبيعه واحده فى ألوهيته، و إن المسيح و البشر من طبيعه واحده فى انسانيته ".
المجمع أصدر 28 قانون ، و نص القانون الأخير على موضوع خطير و هو : " إن المدينه اللى بتتشرف بالسياده و بوجود مجلس الشيوخ فيها ، اللى بتملك كل الإمتيازات زى مدينة روما القديمه العظيمه لازم قدرها يعلا فى الامور الكنسيه زى روما ، بحيث يبقى ترتيبها فى قايمة الشرف الكهنوتى هو المركز التانى بعد كنيسة روما ". القانون ده اللى حط الكنيسه البيزنطيه فى قسطنطينيه فى المركز التانى بعد الكنيسه الكاتوليكيه فى روما نسف القانون الساتت بتاع مجمع نيقيا المسكونى اللى كان أكد على الحقوق التاريخيه لبطريركية اسكندريه و بطريركية انطاكيا. القانون الخلقدونى رفع كنيسة بيزنطه للمركز التانى على حساب كنيسة اسكندريه اللى هى فى الواقع اقدم و اعرق منها. و اكمن الكنيسه الكاتوليكيه اخدت مبدأ ازدواجية طبيعة المسيح فبطبيعة الحال وقف فى صفها الاساقفه النسطوريين و اساقفة انطاكيا و اتعزلت الكنيسه المصريه القبطيه، و تم اذلال بطريرك اسكندريه بطريقه مهينه جداً.
ختم المجمع اعماله فى 1 نوفمبر 451 بالقرارات دى اللى فصلت مابين كنايس اوروبا الشرقيه و الغربيه من ناحيه و الكنيسه المصريه القبطيه من ناحيه. و فضلت كنيسة روما و مؤرخيها يوصفو الكنيسه القبطيه بـ" الإنفصاليين " و " المنشقين " و دى حاجه منافيه للحقيقه حيث ان كنيسة اسكندريه عمرها ماكانت تابعه للكنيسه الكاتوليكيه عشان تنشق و تنفصل عنها [10].
فى مواجهة اللى حصل ، الاساقفه المصريين أكدو انهم مش ممكن يقدرو يرجعو مصر و معاهم خبر عزل بطريرك الكنيسه القبطيه. لما وصلت الأخبار مصر ثار شعب اسكندريه و هاجم الحاميه البيزنطيه فى المدينه و قتل عساكر كتيره ، لكن المحتلين قدرو يفرضو على المصريين بطريرك ملكانى خلقدونى هو برتارس قعدوه على كرسى اسكندريه بدل ديوسقوروس اللى نفوه على جزيرة جنفره فى اقليم بفلاجونيا قدام ساحل اسيا الصغرى سنة 454 و بيتقال انه بعت على مصر الضرسين اللى خلعتهمله بولكيريا و شعر دقنه اللى نتفوه و قال" دى ثمرة تعبى على الأمانه ". و فضل برتارس الملكانى قاعد على كرسى اسكندريه لغاية لما اتوفى الامبراطور ماركيانوس سنة 457 فهجم الاسكندرانيه عليه فى يوم الجمعه الحزينه و قطعوه حتت فى صحن كنيسته و حطو تيموثاوس التانى اللى كان على مذهب الكنيسه المصريه ، لكن بعد ماقعد على كرسى اسكندريه تلت سنين بعت البيزنطيين قوات عسكريه اعتقلته و نفته و حطت مكانه سوريس الملكانى. و دخل الأقباط فى عصر مفزع من عصور الإضطهاد و قتل البيزنطيين المسيحيين منهم اعداد كبيره جايز اكبر من الأعداد اللى قتلها الرومان الوثنيين ، لكن المصريين فضلو يقاومو المحتلين و التفو حوالين كنيستهم و عقيدة الطبيعه الواحده اللى بقت مذهبهم القومى. قاوم المصريين بالتهرب من دفع الضرايب اللى فرضها البيزنطيين ، و اللجؤ للأديره اللى ظهرت فى مصر على ايدين قديسين أقباط كوسيله للهروب من الإضطهاد البيزنطى و الالتفاف حوالين عقيدة كنيستهم.
شوف كمان
فهرست
- ↑ روفيله 27-29
- ↑ منسى يوحنا، 258-259 و 263 و 274-275 و 286 و 288
- ↑ Iris Habib el Masri, p.4-6
- ↑ Aziz Surial, Coptic contribution , p.12
- ↑ عزيز سوريال 20 و 74-75 و 87 و 97-98
- ↑ أ ب حسين فوزى، 159-160 و 162
- ↑ Toynbee, p.338 and 345
- ↑ Toynbee, p.345
- ↑ الباربولانى parabolani كانو حاجه زى مشجعين بيسافرو مع البابا عشان يهتفوله و يعضدوه فى الغربه
- ↑ عزيز سوريال، 73-75
مصادر
- حسين فوزى :سندباد مصرى، جولات فى رحاب التاريخ، دار المعارف، القاهرة 1990
- عزيز سوريال عطية ، تاريخ المسيحية الشرقية، ترجمة إسحاق عبيد، المشروع القومى للترجمة، المجلس الاعلى للثقافة، القاهرة 2005
- القلقشندى : صبح الأعشى فى صناعة الإنشا ، دار الفكر، بيروت 1988.
- منسى يوحنا : تاريخ الكنيسة القبطية، مكتبة المحبه ، القاهره 1983.
- يعقوب نخلة روفيله : تاريخ الامة القبطية، مؤسسة مارمرقس لدراسة التاريخ القبطى، القاهرة 2000.
- Aziz Surial Atteya, The Coptic contribution to Chriatian civilization
- Iris Habib el Masri, The History of Christianity in Egypt, Newsberry springs, Clifornia, USA 1982
- Tadros Y. Malaty, Introduction to the Coptic Orthodox Church, St. George Church, Alexandria 1993
- ( ارنولد توينبي) Toynbee, Arnold J., Mankind and mother earth, Oxford university press 1976
- Encyclopeadea Britannica, Mcropeadia, Encyclopeadea Britannica, Inc USA 1978
- Encyclopeadea Britannica, Macropeadia, Encyclopeadea Britannica, Inc USA 1978
| المجامع المسكونيه السبعه | |
|---|---|
| مجمع نيقيا الاول - مجمع القسطنطينيه الاول - مجمع افسس - مجمع خلقدونيا - مجمع القسطنطينيه الثانى - مجمع القسطنطينيه الثالث - مجمع نيقيه الثانى | |