كليا بدارو
| ||||
|---|---|---|---|---|
| معلومات شخصيه | ||||
| الميلاد | سنة 1913 | |||
| الوفاة | سنة 1968 (54–55 سنة) | |||
| مواطنه |  | |||
| الحياه العمليه | ||||
| المهنه | رسامه[2] | |||
| اللغه الام | اللغه المصريه الحديثه | |||
| اللغات المحكيه او المكتوبه | عربى، واللغه المصريه الحديثه | |||
تعديل مصدري - تعديل  | ||||
كليا بدارو (1913 – 1968) هيا رسامة عاشت معظم حياتها فى اسكندريه ، مصر.[3]
بداية حياتها والتعليم[تعديل]
ولدت كليا فى القاهره سنة 1913 فى حى الزمالك . بعد وفاة والدتها اليونانية ، أخذها والدها – اللى كان محاميا ورجل أعمال – هيا و أختها جين لتعيشا مع جدتهما والدة أمهما فى مونترو ، سويسرا.[4]
التحقت كليا بالمدرسة فى مونترو لحد السادسة عشر من عمرها ، بعديندخلت أكاديمية الفنون الجميلة فى لوزان ، سويسرا . هناك ، صممت كليا بعض الملصقات اللى باعت إحداها لجوزفين بيكر اللى كانت فى جولة لسويسرا ساعتها . فى السنة الدراسية الأخيرة ليها ، حصلت كليا على الجايزة الكبرى لملصقها بعنوان " مصر " ، اللى حصلت عليه لاحقا وزارة الاتصالات المصرية . تخرجت كليا سنة 1934 .
المشوار المهنى[تعديل]
رجعت كليا بعد تخرجها لمصر واستقرت فى الإسكندرية . فى سنين الحرب ، عملت فى المستشفيات والمقاصف المخصصة للجنود الراجعين من المعارك فى الصحراء الشمالية . ساعتها ، رسمت كليا مشاهد البحارة والبارات والجنود فى القهاوى . بعض دى اللوحات موجود فى المتاحف المصرية للفن الحديث . أسست كليا ستوديو للرسم فى ات بعديه (مرسم) الإسكندرية.[5][6] تعرفت هناك على الروائى البريطانى لورانس داريل اللى بعت لالإسكندرية فى الحرب كملحق صحفى لوزارة الخارجية البريطانية.[3] رسمت كليا داريل فى واحده من لوحاتها[7] ، و هو بدوره صورها فى رباعيته : لجنة الإسكندرية الرباعية.[8][9]
كانت كليا مفوضة بتصميم ملصقات للمموديل الخيرية ، لكن معظم دى الملصقات لم تعتبر موجودة . بعد إنتهاء الحرب ، ابتدت كليا رسم سلسلة لوحات لشخصيات . فى سنة 1948 ، قضت كليا الصيف فى الدولوميت رسمت – على غير عادتها – عدد من اللوحات للمناظر الطبيعية . رسمت كليا الكتير من اللوحات للستات البدويات والفلاح المصرى ، مصورة ايماءاتهم الجميلة وتصرفاتهم اللى يفتخرون بيها وملابسهم المتدلية . رسمت كمان لوحات للأم وطفلها ، ولوحات زيتية عارية.[10]
فى سنة 1950 ، اتجوزت كليا من الرسام الإسكندرى جيوفانى دى بيترو .بعد كده شاركت فى الكتير من المموديل المحلية والدولية بما فيها بينالى البندقية وبينالى الإسكندرية ، ومموديل فى ساو باولو وموسكو ولينينغراد ومدريد وبارسلونا.[11]
كمان ، كانت كليا أحيانا ترسم القطط . واحده من دى اللوحات هيا لوحة " القطة " اللى حازت على جايزة فى صالون القاهرة سنة 1958 . تظهر كمان الأحصنة فى العاده فى لوحات السيرك اللى ترسمها .
فى سنة 1959 ، أقامت كليا معرض فى جاليرى لوتيسيا فى القاهرة ، وهناك أشيد بيها وبكيفية تصويرها لجسم الإنسان على ايد جام موسكاتيل فى الجريدة المصرية .
فى سنة 1963 ، سافرت كليا لرافينا فى ايطاليا ابتدت رسم مجموعات من الستات المصريات على خلفية ذهبية واستخدمت السكين لتعطى انطباع الفسيفساء . لاحقا ، أطلق على دى اللوحات " أيقونات " على ايد الصحافة الباريسية . قارنت وشبهت مؤرخة الفن هيلدا زالوسير – اللى كانت أستاذة فى جامعة اسكندريه – الفلاحين فى لوحات كليا بالشخصيات فى جدارية الفنان بيترو ديلا فرانشيسكا فى مدينة اريتسو .
فى سنة 1961 ، توفى زوج كليا و شافت صحتها تدهورا وتراجعابعد كده . ابتدت أختها جين [12] قضاء وقت أطول فى الإسكندرية لترعاها ولتساعدها فى تنظيم أنشطة المرسم وكتابة مقالات منتظمة فى المجلة الخاصة به .
فى سنة 1969 ، بعد سنه من وفاة كليا ، أقامت أختها جين معرضا استعاديا لأعمال كليا الفنية فى أت بعديه (مرسم) الإسكندرية . اتعرض أربعين عمل من أعمال كليا بما فيها اللوحات الزيتية ولوحات الغواش والباستيل ولوحات الفحم والملصقات ذات الألوان الزاهية ولوحات الطباشير الحمراء . دى اللوحات عرضت شخصيات انثوية كثيرة : الستات المتوسلات المتضرعات ، المراهقات ، الستات الباكيات ، البهلوانات .
فى سنة 1974 ، أقامت جين معرض اخر للوحات أختها كليا الزيتية لكن دى المرة فى باريس فى معرض ويل .
المراجع[تعديل]
- ↑ http://en.isabart.org/person/122342
- ↑ https://cs.isabart.org/person/122342 — تاريخ الاطلاع: 1 ابريل 2021
- ↑ أ ب Michael Haag (2004). Alexandria: City of Memory. Yale University Press. pp. 267–. ISBN 978-0-300-10415-8.
- ↑ Engalytcheff-Badaro, Jeanne (1978). Clea Badaro: sa vie, son oeuvre. Alexandria: Les Editions de l'Atelier. pp. 1–2.
- ↑ "The Melting Mirage of Lawrence Durrell's White City". B. Redwine, 2007. Archived 2016-05-27 at the Wayback Machine
- ↑ Philip Mansel (11 November 2010). Levant. John Murray. pp. 310–. ISBN 978-1-84854-462-8.
- ↑ "Mohamed Awad In Media Res". Al Ahrim Weekly, by Hala Halim. |date= فبراير 2018 |bot= |url=http://web.archive.org/web/20130924210912/http://weekly.ahram.org.eg:80/2002/609/profile.htm |date=24 سبتمبر 2013
- ↑ Michael Benanav; Thomas Hall; Anthony Sattin; Matthew Firestone (2010). Egypt. Lonely Planet. pp. 380–. ISBN 978-1-74220-332-4.
- ↑ Hala Halim (19 September 2013). Alexandrian Cosmopolitanism: An Archive. Fordham Univ Press. pp. 378–. ISBN 978-0-8232-5176-6.
- ↑ Robert Ilbert (1996). Alexandrie 1830-1930. IFAO. ISBN 978-2-7247-0176-0.
- ↑ Liliane Karnouk (2005). 1910 - 2003. American University in Cairo Press. ISBN 978-977-424-859-7.
- ↑ http://emmanueladely#free#fr/spip/spip#php?article192[permanent dead link]